Dönüp baksam uzaktaki çocukluğuma;
sabahın gözyaşında düşer bayram.
Sararmış zamanların bağ arasından
gülümser mi bir salkım dönüp baksam?
Bilirim paslanmıştır sevinci
oracıkta kalmıştır tel arabam.
Dönüp baksam ki bahçemiz yerinde
kaysılar tatlanmış, çocukluğum yok.
Hem dargın hem peşimde masumluğum
batan günün suskunluğu yüzümde.
Belki kalkmıştır vapur, dönsem ne çıkar
martılar susmuş, çayım soğumuştur.
Yarınların kucağında bir bebeğim ki
içimde yağmalanan eski çocuktur.
Mehmet BÜYÜKÇELİK
15.2.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder