Sararmış dikenli otların bacaklarımda bıraktığı izler haritası
basit ,özgür ve tozlu çocukluğumun...
basit ,özgür ve tozlu çocukluğumun...
Ne zaman sevilmekten konuşacak olsam,
ateşten atlayan utangaç kızın küçük kalbi atıyor ağzımda hala ...
Bir yerde unutmuş olmalıyım beslenme çantamı ,kalbimin açlığını bastıramıyorum...
Sanki ders zili çalmış ,çoktan kaçmış teneffüs...
Çikolatalı ekmeğimi yiyemeden,tek bir elmaya kalmışım...
Yolculuk bu ...gün gelecek ,bitecek ...
Otobüsün o daracık basamağı , inmeye pek hevesli küçük kızın adımlarına uyuyordu ...
Ya ben... nasıl ineceğim dünyanın prangasıyla ağırlaşmış hantal ayaklarımla?
Beslenme çantam var mıydı benim ...?
merhabalar:)
YanıtlaSilsayfanıza tesadüfen geldim...
izleyiciniz olmak istedim ama paneliniz aktif değildi:(
bende sizi beklerim sayfama...
gönül dolusu sevglerimle...