21 Ocak 2010 Perşembe

RUHLAR HAPİSHANESİNDEN...



  Kelimeler anlamsız...  Uğruna herşeyi geride bırakabileceğim bir hayat ya da hayal yok...hiç bir yerdeyim...Sarmaşıklar büyüyor kalbimden, her yerdeler tüm duvarlarım sarma- şık...küçücük eski bir pencerem kaldı oturup beklenecek...her kelimemde, her nefes alışımda göğsümle birlikte yükseliyorlar...hiç bir yerde...
Elimi bırak ...engel olamayacaksın düşüşüme .....benimle gelmek istemez hiç bir ruh bu yolculuğa ...sarmaşıklar dışında ....sarmaşıklar sever karanlığımı, aranmamışlığımı,görünmezli
ğimi,karmaşıklığımı...
Ellerini de götürebilsem ...senin bir adın olmasa sonra...sarmaşıklarla olabilsen benim için...
Kendimi saklıyorum kimse için...
Anlaşılır mı bilmiyorum, benim susuzluğum toprağa ...oysa ruhun kelepçesi gökyüzünde...hep her yöne çekilebilecek anlamsız ,anlamlı,anlamı örtük belirsiz cümleler...böyle ...sadece ben anlayabileyim diye... başkası anlayabilirmiş gibi sanki...
Güneş doğarken karşılaşırız...sarılırız geçmiş gibi...yine gel hiç bir yere.....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder