...

İnanmak ,kani olmak güzel şey...ve fani olmak ...Ama köleliği gerektiriyor...Oysa benim yaşadığımı hissetmem gerekiyor.
Çünkü...ö l ü y o ru m...yavaş yavaş ve hızla...kendimi öldürüyorum...çevremi, doğayı...doğamı... çevremdeki çoğu şeyi ölülerden seçiyorum...ölülere ihtiyacım var;yaşadığımı hatırlamak için...ve unutkan adımlarla ölüme yürüdüğümü...Yumuşak bir havlunun soğuk ,ölü tüylerini avucumda hissetmeliyim ,her ıslandığında ölmekte olan ve henüz sıcak avuçlarımda...Ölü bir ağaç, masa olmalı bana üzerinde ölü hayvanları ve bitkileri yemeliyim..İnsanım ben...Dünyanın kendisi için tasarlandını sanan gafilim...Doğadan sökülüp makyaj yapılmış taşlara basmalıyım üstünde adımlarımın titreşimini hissetmek için..yaşayan bir ölü olmak için...
Motor seslerine ihtiyacım var,doğanın öldürücü ritmine kulaklarımı tıkamak için...Yerküreden yükselen ışıklara ihtiyacım var ama önümü görmekten çok yıldızları,evreni kosmosu unutmak için...Yaşadığımı ve öleceğimi hatırlamamalıyım ... Sanata ihtiyacım var...şiirlere...anlam bulmam için...ama reddederim.. yine insan olduğum, için anlamsızlığın acısını çekmek isterim çünkü...
Ve canlılara ihtiyacım var ...unutmak için de...hatırlamak için de ...aynı zamanda ölülüğümün kanıtı onlar...

Yaşayan ölüler...yaşarken ölüler...

Duru belleğim bana neden oyunlar oynasın ki diyordum tam bu sırada ...Neden geçmişten sesler duyuyorum ki gelecek varsa ...ama eğer yoksa..ben de yokum.Geçmiş, gelecekti bir vakitler...Geldi ...Zihnim yine ölülüğüme odaklıydı anlamadım...geçmiş oldu...geçmiş olsun...
Avuçlarımdan ve ayak tabanlarımdan bir örümcek gibi dünyaya bağlıyım...Ölü yerlere basıyorum...Altımda dönen canlıyı hatırlıyorum sonra ...: o da yaşayan bir ölü!
Tanrım kaç yüzümüz var bizim böyle ...senin kaç yüzün var? kaçımızın tanrısısın sen ve kaçımızın başka bir tanrısı var? Benim yüce yaratıcım DOĞA ... Senin ismini heceliyorum ... isimsiz algılayamayan varlık ben... ve diğer yaşayan ölüler...etiketlemeden izah kabul etmeyen zihinleriz...Senin o yüzden bir adın var...
Oysa...
Evrenin enerjisine katılmak ve benliğimi yok etmek...Önemsizliğiyle önemli olmak...Kutsal bir yaşam varsa bu değil midir?